AS INQUEDANZAS DE SARA
Martiño, chegou a Mondariz e deixou o trator no largo da plaza. Ia visitar a Maria Hortensia López López, a librería, e de paso mercar un libro.
Boas tardes, Hortensia: quería un libro para unha rapaza de 11anos, dame un que ti vexas, fíome do teu criterio.
Boas tardes, Martiño.
DÍxo Hortensia remexendo nos andeis.
Éste, con éste seguro que acertas e, se o ten repetido ou non lle gusta cámbiase.
Gustar non sei, pero ter non o ten seguro.
Martiño pagou o libro co diñeiro de Xan e ainda lle sobrou.
Marchou para á casa e colleu un bocado de papel dun saco de fariña, os sacos estaban compostos por tres capas, él colleu un bocado dun do medio con él embalou o libro e, diseñou unha fermosa bolboreta de cores, antes puxera unha dedicatoria no reverso dunha das tapas.
Por certo sabía que a elección de Hortensia non o defraudaría e así foi.
( El Principito) a él gustáballe moito e, case seguro que a Sara tamén.
Sara axudou a Lúa recoller a cociña, e como cada tarde foi con Breixo o pastizal coas ovellas.
Sempre na compaña de Tuti.
Ese momento do día, gustáballe moito, a conversa de Breixo era moi amena e Sara non se sentía diferente.
A mañá seguinte, Martiño dá un pulo da cama e prepárase pra ir a escola, quería falar con Esther, a mestra.
Chegou moi cedo e tivo que esperar a hora do recreo.
Bos días Martiño! cal e o motivo da túa visita?
Esther estába preñada, non lla caía moito en gracia. Sempre foi unha rapaza moi estirada, pero non era de extrañar sendo filla de Antonio.
Antonio sempre foi pouco amigable.
Bos días Esther, quería falarche dunha biblioteca, sei que no centro non hai ningunha e a/os nena/os non len por non ter o qué.
Pensei que tí Igual podrías facer algo, non sei, falar con Carlos, por exemplo.
Unha biblioteca? Aquí? hahahaha. Martiño, non soñes que non estámos en Suiza.
Martiño serio e triste encamiñouse a saida. Antes ollou cara a ela dicindo.
Ten Bo día Esther, que todo che saia ben. Ahh e por certo, grazas a que moitos soñamos ti és mestra, nunca o olvides.
Boas tardes, Hortensia: quería un libro para unha rapaza de 11anos, dame un que ti vexas, fíome do teu criterio.
Boas tardes, Martiño.
DÍxo Hortensia remexendo nos andeis.
Éste, con éste seguro que acertas e, se o ten repetido ou non lle gusta cámbiase.
Gustar non sei, pero ter non o ten seguro.
Martiño pagou o libro co diñeiro de Xan e ainda lle sobrou.
Marchou para á casa e colleu un bocado de papel dun saco de fariña, os sacos estaban compostos por tres capas, él colleu un bocado dun do medio con él embalou o libro e, diseñou unha fermosa bolboreta de cores, antes puxera unha dedicatoria no reverso dunha das tapas.
Por certo sabía que a elección de Hortensia non o defraudaría e así foi.
( El Principito) a él gustáballe moito e, case seguro que a Sara tamén.
Sara axudou a Lúa recoller a cociña, e como cada tarde foi con Breixo o pastizal coas ovellas.
Sempre na compaña de Tuti.
Ese momento do día, gustáballe moito, a conversa de Breixo era moi amena e Sara non se sentía diferente.
A mañá seguinte, Martiño dá un pulo da cama e prepárase pra ir a escola, quería falar con Esther, a mestra.
Chegou moi cedo e tivo que esperar a hora do recreo.
Bos días Martiño! cal e o motivo da túa visita?
Esther estába preñada, non lla caía moito en gracia. Sempre foi unha rapaza moi estirada, pero non era de extrañar sendo filla de Antonio.
Antonio sempre foi pouco amigable.
Bos días Esther, quería falarche dunha biblioteca, sei que no centro non hai ningunha e a/os nena/os non len por non ter o qué.
Pensei que tí Igual podrías facer algo, non sei, falar con Carlos, por exemplo.
Unha biblioteca? Aquí? hahahaha. Martiño, non soñes que non estámos en Suiza.
Martiño serio e triste encamiñouse a saida. Antes ollou cara a ela dicindo.
Ten Bo día Esther, que todo che saia ben. Ahh e por certo, grazas a que moitos soñamos ti és mestra, nunca o olvides.
Continuará...
Sonia Melón
No hay comentarios:
Publicar un comentario