INQUEDANZAS DE SARA
Oitava parte
Manuel, pasou lista para ir familiarizándose cos seus nomes.
A mañá pasoulle nun pulo e decatouse que tiña moito que facer nesa aula e, estaba cheo de ilusión e ganas.
Domingo, son as 9:30 da mañá, Martiño entrou en (ONDA SEMPRE) o bar do pobo.
Ia Martiño sentar no seu recuncho para pedirlle a Nieves o zume de laranxa, pan con manteiga e café, cando se sorprendeu ao ver o sitio ocupado por un descoñecido, e máis, ao velo lendo nin máis nin menos que: (Que non te aten) de Manuel Iglesias Turnes.
Martiño non puido evitar falarlle.
Bos días, está vostede de paso?
Manuel que estaba absorto na lectura, interrumpíuna pra contestar a Martiño.
Bos días, son Manuel o mestre que vai sustituir a Esther durante a sua baixa.
Disculpa, non me presentei, son Martiño. Ben vindo espero que teñas boa estancia, moi boa elección.
Dixo Martiño ollando ó libro, xa o lin, gustóume moito e, (As rapazas de Xan) dél tamén.
Dixo Martiño ollando ó libro, xa o lin, gustóume moito e, (As rapazas de Xan) dél tamén.
Si, coñezo, tamén lin, apetéceche tomar asento aquí e seguimos conversando? dixo Manuel e, non se errependiu sentíuse moi agusto conversando con Martiño, tanto que a ambos se lles fixo corta a mañá. Despedíronse e Manuel convidou a Martiño a pasar unha tarde pola escola, estaba seguro de que Martiño sería de moita axuda.
Sara ia para a cama aprobeitando cada segundo que Uxía lle deixaba a luz prendida para ler, sempre quedaba coas ganas de seguir, pero Uxía, estaba pendente de que apagara a luz.
Martiño atopou a Manuel correxindo as redaccións que lles pedira a/os rapazas e rapaces.
Grazas por vir, Martiño, aprobeitando que estás xa che pregunto a ti, por si sabes, onde queda a biblioteca? Dende que cheguei estiven dando voltas polo pobo e non atopei.
Nen atoparás, non temos.
Que dis? Non hai biblioteca? Non me amoles, estarás de broma.
Xa me gustaría estar de broma xa, é a verdade, tampouco hai aquí na escola.
Diso tamén me decatei, pero aquí terei facer algo, Martiño, axudaríasme?
Por suposto, será un pracer pra mín axudarche niso.
Pra Martiño foi un cúmulo de novas sensacións, ver en Sada unha biblioteca sería un soño feito realidade...
Continuará.
Sonia Melón.
