Décima parte

  INQUEDANZAS DE SARA

Sara pasou o resto da tarde remexendo nos andeis de Martiño.
Non era doado decantarse, todos pedían ser collidos.
- Levo este Martiño, xa está.
- Moi ben Sara, agora queda disfrutalo... por certo, que tal o principiño?
- O principiño moi ben, pero ainda non rematei, seguro que remato hoxe así comezo este.
- Sara, nunca te apures lendo, disfruta a lectura.
Sara colleu ( A lagoa das nenas mudas de Fina casalderrey) e foi toda contenta pra casa.
Polo camiño pensaba en Martiño: ese home tiña algo especial, afable, solitario... Sara preguntáse porque non casaría...

Manuel, xa integrado na escola e no pobo traballaba cada día pra crear comodidade e ganas nos cativos.
Polas tardes quedaba ata tarde con Martiño pra poder converter unha aula chea de trastos en unha soñada biblioteca.
Martiño era moi mañoso e en pouco tempo acadaron o esperado.
Duas paredes cheas de andeis pra encher de soños e aventuras.
Manuel presentou a biblioteca os rapaces, alguns pasaron do tema porque o balón esperaba no patio, pero a maioría sorprendentemente puxeron interese.
Manuel trouxo algún libro que conseguiu

 falando con Carlos o Alcalde e Martiño cedeu varios tamén con moita ilusión.
O principio estaba en camiño, agora tocaba organizarse pra levala a diante.

Continuará

  María Sonia Melón Parente

CONVERSAS CONMIGO MESMA

7/7/19

Conversas conmigo mesma

Hoxe e o día das miñas, das nosas das letras galegas, 17/5/19 adicadas a Antón Fraguas.
Enterome que no concello inauguran casetas de libros para ler e deixar, ou pra levar un e trocar por outro. Hai catro en total, parque do cocello, Praza Maior, parque Perillana e Ferro-Ucha.
Bueno, pois entrame a curiosidade e comenteillo a dous nenos que tiña conmigo, fomos a miña librería e escollín tres libros que podia trocar, deille un a cada un pra que trocasen por un pra eles e evidentemente o outro ia trocalo eu, alá fumos, eles tardaron en decidirse pero eu no primeiro visual atopeime con:
Memorias dun neno labrego de Xosé Neira Vilas, non dubidei nin un intre en que ia trocar por ese e así foi, facia tempo que lle tiña ganas e chegou o memento, teño que lelo por fin...
Hoxe terminei de ler, non podo estar máis contenta nin satisfeita. Unha lectura de 10.
Curiosidades da vida que e digo isto con toda a humildade do mundo, síntome identificada con Balbino o protagonista en moitas cousas, sobretodo no final donde di que ten conversas consigo e que as puña nun caderno, tal cual, que pasada...
Anotei unha frase ten moitas e boas pero anotar anotei esta:
A XENTE QUE NON FAI TRABALLAR O MIOLO DEBERÍASE ANAGAR E IR POLO MONTE ENRIBA DE CATRO PATAS. Moi bo!
Feliz vida pra todo/as.