A IMPORTANCIA
2° Día.
Os días pasaban, Candea seguia triste e sen alumear, só alumeaba en momentos concretos do día, onde deixaba de pensar que a súa luz non chegaba onde ela pretendía ou quería.
Nun deses momentos de máxima animación moral, a súa chama iluminou o lugar ata que puido ver a porta, estaba aberta, achegouse, con pouca decisión pero con moitas ganas e ilusión de ver que había do outro lado.
Seguimos? Seguirá...
Segue sen nome, pero xa ten padriño, noutro momento o nome sairá. Jeje
Feliz vida, que nunca vos falte a chama na candea...
Sonia Melón Parente
Sempre nod deixas intrigad@s. O bó, en pequenas doses. Pero a min gústame ler dun tirón. Ao final publicárase ben o comentario. Hahaha
ResponderEliminarBueno, vas con forza! A seguir que o fas moi ben. Aperta
Viver sem luz é ficar mais perto do abismo.
ResponderEliminarAbraço amigo.
Juvenal Nunes
Hola Sonia...
ResponderEliminarNo te pierdas la luz de una cálida vela en toda tu vida.
Vivela y escribelo tan intenso como lo vives cuando lo describes.
Un abrazo de buenas noches.