A IMPORTANCIA

    A IMPORTANCIA

Día número oito.

Cone xa se sentía máis afouto ao saber que Felix os acompañaría.

Puxo o ollar en Carmen e Luis, Luis seguía coa teima de que era de tolos voltar a ese sitio, pero Carmen ao final mudou de idea, indo de día atrevíase.

Ana ollou pra Luis, con cariña de pena e ollar compasivo.

Veña Lu...so quedas tí, anímate, imos xuntos non pasará nada.

Fíxose silencio e Luis sentíuse intimidado polos ollares de súplica dos seus compañeiros, finalmente moi a contra da súa vontade cedeu e alá se encamiñaron a casa do Pejo.

Mentras; no cuarto de Cone, Candeíña lía no cuaderno.

Mira que escribe ben o tipo (dícese pra os seus adentros mentrás le) debería publicar, teño lido libros que con moito menos ata obteñen premios, e logo saen nese rectángulo que eles cháman televisor. Teño  que facer algo pra animalo (colleu o lápis da cesta e pasou a última folla escrita.

Falade máis baixo, non sabemos con qué imos atoparnos, decía Cone cando estaban xa no eido do Pejo. Ia diante e foi o primeiro en enmudecer...fixo aceno os seus compañeiros pra que se achegasen, e toda/os viron o acontecido.

A casa era grande, toda de pedra traballada, dentro era madeira, tiña dous andares e unhas fermosas escaleiras das que Cone estaba prendido, todo se desprendera e quedara nun monte de lixo, un silencio abafante pesou no lumbral da casa.

Foi Luis o que rompeu o silencio. 

O estrondo daquela noite era isto.

Menos mal que non nos pillou dentro (dixo Ana).

Sairon cara o camiño e sentaron a  carón do muiño, cada quén, máis apenada/o.

Aquí non  pintamos nada (dixo Carlos) vamos a praza botar unhas canicas.

Unha vez no seu cuarto, Cone tira a mala nunha esquina e senta no escritorio con intención de escribir sobre o longo día pasado. A súa faciana non saia do asombro cando na última folla escrita le: publica o que escribes, publica o que escribes, escribe, escribe, escribe, publica...

Pecha o caderno e torna abrir, pensando que o cansancio lle estaba xogando un mal momento, pero non, segue lendo o mesmo, toda unha folla con: publica o que escribes etc non atopaba explicación, non se explicaba quen podería escribilo, no seu cuarto so entraba súa nai, e ela non foi, seguro, xa non tiña cabeza pra escribir, pechou o caderno e meteuse na cama...