A IMPORTANCIA
Estaba alí, a luz da candea con tan pouca chama, tan pouca que ata a chama de todas as outras non deixaban ver a súa existencia.
Ás veces ata ela mesma optaba por deixar de respirar ata que a chama se apagaba. Uns días quería brillar, brillar tanto que non lle importaba a luz que xa había no lugar, pero cando se sentía insignificante, tornaba apagarse. Un día, alguén entrou no lugar e foi collendo os candieiros que mellor alumeaban, cando chegou o rincón da candea pequena apartouna dunha patada. Alí, naquel cuarto oscuro quedou ela, soa, e... agora si que deixou de respirar. Non volveu acenderse do triste que estaba...
Esta historia vai continuar, a candea terá nome, e para saber o que lle vai pasar ou pasou, temos que esperar, irei escribindo sobre a marcha.
Sonia Melón Parente
No hay comentarios:
Publicar un comentario